Druk met heel veel en helemaal niets

Ik ben een beetje stil hier op mijn blogje dat komt vooral door het weer. De p.c. gaat niet eens aan eigenlijk en dan is snel even een blogje schrijven er ook niet bij. Het is dat mijn kids vandaag hebben besloten om bij vriendjes te gaan spelen dat ik even de tijd neem voor een blogje anders was het nog langer stil 😛

Verder heb ik nogal moeite met typen, mijn handen doen verrekte pijn. Ben ik helemaal zelf schuld, nou ja eigenlijk is mijn buurvrouw het schuld maar ok hahaha. Ze heeft haar huisje helemaal laten verven, behangen en nieuwe vloeren laten leggen. Daar horen ook nieuwe meubels bij van die leuke zelf in mekaar zet pakketten. Helaas niet van de IKEA want die zijn goed te doen, nee van de Leenbakker, met erg onduidelijke deense gebruiksaanwijzingen. Gezien ik veel ervaring heb met kasten in elkaar zetten heeft ze mij gevraagd haar te helpen. Waar ben ik aan begonnen!?!?

We zijn gisteren 8 uur bezig geweest met 1 inmens grote kleding kast (en daar heeft ze er nog 2 van AHHHHHHHHH) Zonder schroefmachine is dat een heel karwei. We weten nu wel hoe het moet, beginners foutjes en foutjes in de handleiding zijn inmiddels bekend en de andere 2 doen we mét schroefmachine, dat zal dan pies of keek zijn. Maar nu nog even erg pijnlijke handjes snik 😦

Vanmorgen heb ik eindelijk iets gedaan wat ik al heel lang in mijn hoofd had. Mijn balkonnetje een beetje opfleuren. Normaal zet ik plantebakken neer vol gezellige bloemen maar met mijn 2 katten is dat geen doen meer die graven alles uit en kiepen alles om. Verder is beneden al het groen helemaal kortgewiekt door de groenvoorziening, geen idee hoelang het duurt voor daar weer wat fleurt en geurt!?

Dus heb ik besloten om tussen het gaas (gespannen zodat de vorig jaar nog ieniemienie poesjes niet naar beneden zouden pleuren) bloemetjes te steken. Het resultaat is vrolijk, zoals wel vaker met foto’s zie je niet echt goed hoe vrolijk maar ok. Nu bedenken wat ik nog meer kan doen, kat vriendelijk dan wel. Iemand een leuk idee??


Het is weer lente

Vanmorgen om 06:14 is het begonnen, we merken het al dagen maar nu is het officieel….

Mensen kruipen uit hun knusse huisjes, ramen en deuren gaan open, iedereen lacht en geniet van de zon, het leven ziet er nog vrolijker uit en ik zou bijna een vreugde dansje doen. Dat doe ik nog net niet want de lente betekend ook onkruid wieden en snoeien, dit hoef ik dan niet te doen maar de meneren van de groenvoorziening doen het maar al te graag precies voor mijn deur met een lawaaierige kettingzaag. Ach morgen is het ook nog lente en dan en dan en dan en ooit moeten ze hier toch alles gedaan hebben!?!? 😉

Fijne, zonnige, vrolijke lente dag voor iedereen!


De buit is binnen <3

Wat een geweldige verjaardag heb ik gehad, een verjaardag vol onverwachte dingen ❤

Eigenlijk had ik verwacht dat mijn verjaardag net als de meeste jaren vrij normaal zou verlopen, normaal is het zo dat ergens halverwege de dag de kids opeens bedenken (na vele hints van mij) dat ik jarig ben en ze dan ‘ohja gefeliciteerd’ zeggen en ‘ik was het vergeten dus maak morgen op school wel een tekening’ verder een telefoontje van mijn moeder en oma en een handje vol berichten online en thats it.

Deze verjaardag begon al toen ik zoonlief wakker ging maken, hij was net wakker keek me stralend aan en zei: GEFELICITEERD, stormde het bed uit, de glijbaan af en gaf me een mega knuffel. Met een bigsmile op mijn gezicht ging ik dochterlief wakker maken, ze rekte zich uit keek me aan en kraakte heel lief: Gefeliciteerd!! Mijn dag kon niet meer stuk. Ik kreeg nog een zelfgemaakt kaartje en tekening en dacht dat mijn buit hiermee binnen was.

Mijn telefoon piepte en er kwam nog een felicitatie binnen van mijn lieve vriendje uit zeeland, op facebook stroomden de felicitaties ook langzaam binnen. Hmmm toch nog mensen die al dan niet dankzij een internet reminder even aan mij dachten ❤ hihihi

Ik liep naar de schoolmama om naar de st Joep markt te gaan en kwam de zus van mijn buurvrouw tegen, GEFELICITEERD zei ze. Huh? hoe wist die dat ik jarig was? Ze had het van haar zus gehoord die morgen jarig is vertelde ze me. Na school kwam zoonlief aanzetten met nog een mooie feestelijke tekening met crepe bloemen en al aanzetten. We hebben taartjes gekocht en besloten dat we zouden gaan wokken.

Gezellig met mijn lieve kindjes gaan wokken, heerlijk gesmuld en een tikje buikpijn gegeten maar dat mag de pret niet drukken. We hebben flink geoefend met de stokjes, ik heb het 2 borden vol gehouden toen had ik kramp in mijn vingers hahaha. De kids hebben de ‘we prikken het er gewoon aan’ methode gebruikt die ook effectief bleek te zijn. Daarna weer richting huis waar  mijn buurmeisjes hard wegrende toen ze me zagen, dat doen ze normaal nooit. Dit keer gingen ze mama waarschuwen dat ik er eindelijk weer was. En daar kwam weer een felicitatie te samen met een bos rozen. Hoe lief is dat!

Nu nog even samen met de kids genieten van de laatste uurtjes verjaardag en dan is hij weer voorbij. In het weekend nog wat bezoek om me op te verheugen maar ik kan zeggen dat ik niets mag klagen wat betreft deze verjaardag naast de lieve en onverwachte felicitaties heeft er ook de hele dag een stralend zonnetje voor me geschenen en heb ik de hele dag door de liefde en fijne gevoelens om me heen gevoeld die me even helpen herinneren dat ik toch echt wel heel blij mag zijn met mijn fijne leventje. Niets mis mee om 28 😉 te worden.


Sint Joep

Ieder jaar op 19 maart wordt de St. Joep jaarmarkt in Sittard gehouden. De St. Jozefjaarmarkt of Sint Joep jaarmarkt is een begrip in het zuiden van Nederland. Deze jaarmarkt ontstond dankzij Napoleon Bonaparte!

De St.- Joep dateert van 1802 en is daarom een historische jaarmarkt. In dat jaar gaf Napoleon toestemming om 4 jaarmarkten te houden in Sittard, de st. Joep is de enige die al die jaren heeft overleefd. Wie Sint Joep zegt, zegt automatisch Sittard. (gemeente Sittard-Geleen) De Sint Joep is een waar begrip, een groots volksfestijn! Elk jaar komen er op deze eerste jaarmarkt van Nederland weer tienduizenden liefhebbers en bezoekers uit de Euregio naar het centrum en omgeving van Sittard! De Sint Joep is dan ook een echt begrip en een topper in de bezoekersaantallen en kooplui.

Het weerbeeld maakt voor velen niet uit, of het nu regent of met een heerlijk zonnetje, doordat de Joep in het voorjaar wordt gehouden en als de eerste historische Hollandse jaarmarkt te boek staat, is de Sint Joep een ware traditie. Meer dan 500 kramen en diverse verkoopwagens zijn aanwezig, marktkooplui, standwerkers, venters, artiesten, het oud Hollandse orgel, alles is van de partij.

Ook ik was van de partij,om 9 uur zijn we vertrokken zodat we voor 14:30 weer terug zouden zijn om netjes aan school te kunnen staan om de kids op te pikken. Blij dat het zonnetje scheen (al was het smorgens nog best fris hoor) en blij dat ik gegaan ben. Ik was uitgenodigd door school mama’s die ik niet zo goed ken en ik had wel 20x af willen bellen. Uitgesteld tot kwart over acht vanmorgen, me steeds weer bedenkend. Ik wil meer contacten maken in de buurt, ik ben op een punt in mijn leven gekomen om uit mijn schulp te kruipen, ik heb nu een beetje meer vrije tijd en ik heb zelfs een soort van verplichting op gelegd gekregen om er meer uit te gaan en me meer onder de mensen te begeven en daar moet ik soms dus wel wat voor doen.

Vanmorgen kreeg ik een berichtje: GEFELICITEERD MET JE VERJAARDAG!!! Een van die mama’s, ik had het tussen neus en lippen door ooit eens vermeld dat ik de 19e jarig ben en vond het dus wel heel lief dat ze het nog wist. Dit was voor mij de drempel verlager. IK DOE HET GEWOON! Het berichtje erop vroeg ze dus of ik nog mee ging en ik heb ja gezegd! Nu achteraf gezien heb ik er geen spijt van. Nou ja mijn portemonee is even niet zo blij hihi maar ik heb me prima vermaakt, een stuk minder verlegen dan gedacht en ik voelde me onverwacht prima op mijn gemak.

De markt was leuk om overheen te lopen, ik ben niet iemand die bij elk kraampje staat te snuffelen maar  er was toch wel het een en ander de moeite waard om te bekijken. Andere dingen dan weer helemaal niet. Ik ging tevens mee omdat er een outlet in de stad lag waar ik graag wilde kijken voor de kinderen. Zo kwamen we er vorige week op en werd ik mee uitgenodigd voor dit uitstapje. Ik ben blij dat ik er geweest ben en over een paar weekjes gaan we terug want dan komt er een nieuwe lading binnen is ons verteld. De kids weer voorzien van nieuwe shirts en rokjes whoeiii laat de zomer maar beginnen!!


Het multitaskende superwijf #Wijvenweek

Aangeleverde tekst ter inspiratie:
Zaterdag, stoefdag. Want u heeft nu al de hele week al uw geheimen op tafel gegooid en uw schaamtegevoel overwonnen, maar in de kern, de essentie en onze pit (ha, voor deze zin kregen wij advies van Ingeborg en Brigitta Callens) zijn wij allemaal TOPWIJVEN. Heel vaak durven we dat niet eens zeggen, want een mens zou maar eens hooghartig overkomen. Vandaag niet. Blog over iets waar u echt oprecht fier over bent. Want dat is zonder twijfel terecht, en dat mag ook eens gezegd worden.
 
Stoefdag, wat is stoefdag? Mijn vlaams laat me hier geheel in de steek, gelukkig begrijp ik wel dat ik in dit blogje even helemaal los mag gaan over mijzelf, over hoe geweldig ik ben en mag ik even trots opscheppen over behaalde prestaties. Nu doe ik dit al vaker, niets mis mee om afentoe even hooghartig over te komen en zelfs een tikje narcistisch. Om dit op commando te doen is een beetje lastiger, ik moet het wel voelen wil ik er over kunnen schrijven.
 
Om even heel oppervlakkig te beginnen met het uiterlijk; ik kan heel onzeker zijn in bepaalde situaties en 9 van de 10 keer komt dit boven op momenten dat ik er even extra mooi en lekker uit wil zien. Geen enkel kleding stuk lijkt te voldoen, het een zit te strak het ander laat juist niet mijn mooie rondingen zien weer een ander is, nee daar houd het eigenlijk wel op, te strak of te hobbezakkerig. Nu lijkt de oplossing: koop iets daar tussenin, maar het probleem is niet dat het echt niet goed is maar dat het in mijn hoofd niet goed is. Op zulke momenten voel ik me geen topwijf en wil ik het liefst de hele boel afblazen en in mijn huiskloffie onder een dekentje op de bank kruipen.
Dit gevoel is echter dus alleen op momenten dat ik er teveel mee bezig ben, normaal gesproken ben ik eigenlijk dik tevreden met mezelf. Er zijn altijd verbeter puntjes maar als ik dan zo om me heen kijk naar de andere vrouwen van mijn leeftijd dan geef ik mezelf schaamteloos een dikke 8 of misschien wel een 8,5. Genoeg vrouwen die ik qua uiterlijk met gemak achter me laat. Ik mag er zijn mannen draaien hun hoofd voor me, ik krijg regelmatig een complimentje en op de meest vreemde plekken wordt er met me geflirt.
 
Maar dat is maar uiterlijk, wat is uiterlijk nu zonder een geweldig innerlijk. Ook daar ben ik tevreden mee. Ik heb meer dan genoeg zelfkennis om mijn zwakheden te kennen maar die vallen gewoonweg in het niets bij alle positieve kwaliteiten die ik bezit. Ik ben een goede en lieve vriendin voor mijn vrienden ik was een geweldige vrouw voor mijn ex man en de man die mij ooit weet te strikken is een enorme geluksvogel op alle (;)) gebieden. Maar het belangrijkste (vind ik) is dat ik een heel leuke, lieve, mama  ben die haar kinderen heel goed opvoed.Ik ben er trots op en het resultaat en mijn opvoedkundige kwaliteiten zijn duidelijk te zien en te  merken. Ik heb welopgevoede vrolijke lieve kinderen met een tikje gezonde ondeugd. Ze doen het goed op school en op clubjes en bij speelafspraakjes etc. komt er alleen maar positief commentaar meer terug. Iets waar ik dan toch ook terecht trots op ben en mag zijn!
 
Iets waar ik volgens anderen trots op mag zijn, iets waar ik zelf meer moeite mee heb is het feit dat ik 2,5 kinderen (de oudste is er niet altijd) alleen opvoed en daarnaast 32 uur werk en het huishouden doe etc. Echt altijd als ik dit vertel hoor ik hetzelfde: Poeh dat is niets niks, zo dat doe je goed zeg en meer van deze uitspraken. Ik hoor het zo vaak en toch kan ik dit soort dingen niet gewoon aannemen en als een compliment zien. Ik wimpel het weg en doe alsof het niets is. Voor mij is het ook niets eigenlijk. Tuurlijk ik ben een beetje op het eind van mijn latijn en tel de de dagen af tot ik mijzelf even werkloos mag noemen en even een thuisblijf mama mag zijn. Maar toch, al de tijd dat ik het gedaan heb heb ik er geen trots gevoel bij gehad, niet zoiets van: dat doe ik toch maar even, wat knap van mezelf.  Iets waar ik nog aan mag werken, om hier ook trots op te zijn en niet alleen te denken: mwah eigenlijk faal je er een beetje in want nu zo op het eind kan je niet wachten tot het even rustig is. Nee ik heb het toch maar even gefixt en gedaan en al is het niet voor altijd, ik mag er best trots op zijn (zeg ik mijzelf nu net zolang tot ik het ga geloven)
 
Een topwijf dus, ja dat ben ik, naast dat ik er goed uitzie een super karakter heb, slim ben en een geweldige mama ben ik ook nog eens heel creatief en heel handig. Met klussen doe ik niet onder voor de meeste mannen, er is zelfs een groep mannen die ik hierin zo voorbij ga. Ik mis wat spierkracht maar verder is er niets dat ik niet kan. Hulp vragen hoeft echt amper, hooguit als het om electra ofzo gaat maar dat is meer uit veiligheid dan dat ik het niet zou kunnen. Ik zou bijna een mooi strak superheldinnen outfit willen gaan aanschaffen om al die kwaliteiten te gaan inzetten om mensen in nood bij te staan. Helaas kan ik niet vliegen en is zo’n pakje toch weer nét ff te strak, maar ik zit er niet ver vanaf, ik ben gewoonweg GE WEL DIG!
 
p.s. zo”n blogje schrijven is best lekker voor je ego moet ik zeggen, het liet me herinneren aan iets dat ik ooit ergens gehoord heb om je eigen zelfbeeld op te krikken: Elke ochtend moet je voor de spiegel gaan staan en jezelf even lekker toespreken. De man die het vertelde die zei elke morgen tegen zichzelf: Hallo Tijger, je mag er wezen, je bent geweldig en je bent sterk, dit wordt een super dag voor je!!! Het zou moeten werken, ik heb het wel eens geprobeerd maar voelde me een tikje belachelijk zo voor de spiegel. Misschien maar elke dag een blogje als dit schrijven dan!?

Konijn zonder oren doodgetrapt

LIMBACH-OBERFROHNA – In de dierentuin van het Duitse Limbach-Oberfrohna is een konijn zonder oren geboren. De directie van de dierentuin hoopte er een goedlopende attractie van te maken, net zoals ijsbeertje Knut destijds in de dierentuin van Berlijn. Maar dat was te vroeg gejuicht.

Bij het maken van een documentaire over het konijntje lette een cameraman niet goed op en trapte het arme beestje dood. ”Wij zijn allemaal geschokt en kunnen het niet bevatten”, aldus directeur Uwe Dempewolf van de dierentuin woensdag.

Het konijntje zou de komende dagen worden gedoopt met de naam Til. De redenen voor de lichamelijke afwijking zijn onduidelijk. Mogelijk is er sprake van een genetisch defect.

Bij het lezen van dit berichtje schoot ik in de lach. Niet omdat ik het zo grappig vind dat een lief klein konijntje doodgetrapt is maar de situatie. Er wordt een heel spectakel gemaak van het beestje men ziet de dollar tekens al in hun ogen en dan FLATSH doodgetrapt door een cameraman, het zou nooit gebeurd zijn als ze er geen slaatje uit hadden willen slaan. Misschien kunnen ze hem nog opzetten en tentoonstellen ofzo!?!?

Het zou een mooie cyanide and happiness strip kunnen zijn 🙂


Cyanide and Happiness #17


Clitpiercings en andere meuk

Het was me het dagje wel, nu kan ik weer dwepen over het geweldige weer met vrolijk zonnetjeenwel 23 graden (volgens weer.nl) Maar dat doe ik al zovaak. En toch, ik werder vrolijk door wakker (misschien iets te vroeg met dank aan zoonlief maar dat mag de pret niet drukken) vol energie smorgens al een begin gemaakt van een heerlijke macaronisalade, langs de winkels geweest, salade afgemaakt.

Bij een vriendin in de tuin gezeten en even lekker bijgekletst terwijl de kids heerlijk aan het spelen waren. Daarna zwemles van zoonlief waar ik even helemaal bijgepraat ben over het fokken van katten, tattoos en clitpiercings. Zonder gene heb ik overhet laatste onderwerp een hele berg vragen beantwoord gekregen gheghe. Daarna lekker gesmikkeld van de macaronisalade en nu met een voldaan vol gevoel gewoon helemaal niets meer hoeven. Ja met de kids samen the Voice Kids kijken maar zo erg is dat nu ook alweer niet.

Van mij mag het het hele weekend zo blijven, helaas heb ik van velen gehoord dat het de komende 3 dagen gaat regenen. Dus moeten we nu nog even van het weer genieten en gaan we ff buiten stand en de ballen, fijne avond iedereen!


De vleeskeuring #9


Zelfscensuur #Wijvenweek

Aangeleverde tekst ter inspiratie:

Het zijn geen geheimen, verre van. Iedereen die bij u langskomt weet het, en eigenlijk weten wij het ook allemaal, hier op het internet. Maar vandaag doen we eens niet aan zelfscensuur. Blog over iets waarover u niet blogt normaal. Vertel ons de dingen die deze week suckten (in plaats van altijd alleen de positieve dingen te posten), toon ons een foto van hoe uw living er echt uitziet, voor de poetshulp is langs geweest. Of vertel over frustraties die niemand eigenlijk moet weten, de gemiddelde ruzie met uw vent en andere dingen die uit het leven gegrepen zijn, maar waarvan u doorgaans vindt dat wij er geen zaken mee hebben. We zullen het aan niemand doorvertellen.
 
Dit zal waarschijnlijk de meest teleurstellende blog van deze week worden voor jullie lezers. Bovenstaande is toch allang behandeld afgelopen week. Ik had beter wat vooruit moeten lezen en mijn onderwerpen moeten aanpassen zodat ik nu ook wat te spuien had. Zelfs een foto van mijn ‘living’ (woonkamer dus) zou teleurstellend zijn en vele andere blogmensjes waarschijnlijk in een enorme dip brengen. Op enkele kruimels op de vloer na is het hier, zoals bijna altijd, gewoon tiptop. Niet dat ik een enorme poetsfiemel ben, wel een tikje een opruimfriemel. Alles heeft een plaatsje en voor ik savonds mijn bed in duik ligt dus ook alles weer op zijn plaatsje.
 
Wel heb ik sinds gisteren weer de kriebels te pakken, of het door het weer komt of omdat ik de spiksplinter nieuwe helemaal geverfde, behangen, met nieuwe gordijnen en prachtige nieuwe vloer, ingerichte woning van de Buuf heb mogen bewonderen. Ik denk het laatste. Zo fris en schoon en leeg en en en ohhhh dat heeft me wel de inspiratie kriebels gegeven. Ik wil aan mijn to do lijstje beginnen en het laatste verfwerk doen en de nieuwe gordijnen uitzoeken enzo. Ook wil ik weer een rondje door mijn huis doen om overbodige zooi weg te doen of klaar te zetten voor een volgende rommelmarkt. Volgens mij heb ik dit laatste nog niet zolang geleden al gedaan maar het mag wel weer gebeuren, er is nog teveel zooi, tijd voor schifting nummer 2.
Het hangt waarschijnlijk wel een beetje samen met mijn gemoeds toestand het is een tikje veel rommelig in mijn hoofd en dan vind ik het buiten mijn hoofd ook al snel rommelig. In mijn hoofd opruimen is lastiger dus dan maar de rest. Ach het heeft zo zijn voordelen dat ik zo vreemd in elkaar steek, ik hoef niet bang te zijn dat mensen me ooit gaan opgeven voor een programma als ‘Mijn leven in puin’ 😛